sł. i mel.: Mirosław Peszkowski

Już wypływa statek w morze,
Woda niesie chłopców śpiew.
Wykwitają białe żagle
Na zmęczonych drzewcach rej.
Odpływają, znika w dali
Dumnych białych żagli ślad.
Świeży powiew wiatru niesie
Czarodziejskich przygód smak.

Hej! Popłynąłbym tak kiedyś bladym rankiem skoro świt
Lecz żaglowce są zmęczone i znikają z mórz jak sny.
Już nie zabrzmi tam komenda, nie usłyszę starych szant,
Co wysiłek wielu ramion zmienią w tytaniczny takt.

Hej! Popłynąłbym tak kiedyś ...