CZTERY REFY - Margot

Margot

sł. Janusz Sikorski
mel. trad. "Margot"

Margot lubi, ech, biri-bi, a kształtna jest jak kliper.
Ja też lubię z nią, biri-bi, tańcować jako szyper.
Moje ręce są jak załoga, co z jej masztów płótna zwija.

Hej! Więc hisuj go, a potem coś golniemy za Margot. Margot lubi, ech, biri-bi, wysmukła jak katedra.
Ja też lubię z nią, biri-bi, jak biskup chrzcić niewiernych
Moje ręce są jak dewotki, co gromnicę wielka dzierżą.

Hej! Więc hisuj go, a potem coś golniemy za Margot. Margot lubi, ech, biri-bi, przytulna jak oberża.
Ja też lubię z nią, biri-bi, tam ciasto mieszać w dzieżach.
Moje ręce są jak piekarze, co bułeczki słodkie pieszczą.

Hej! Więc hisuj go, a potem coś golniemy za Margot. Margot lubi, ech, biri-bi, a piękna jak królowa
Ja też lubię z nią, biri-bi, w jej włościach poharcować.
Moje ręce są jak myśliwi, co w bór wyszli zapolować.

Hej! Więc hisuj go, a potem coś golniemy za Margot. Aż raz Margot tak mówi mi, myślałem, że źle słyszę:
"Będziesz małe miał, biri-bi, ach spójrz na mój dołyszek!
I nie ręce to ten zasiały plon, ja chyba połknę stryczek.

"Margot" - o dziewczynach lubili także, a może nawet zwłaszcza, śpiewać marynarze francuscy. Jeden z niewielu utworów pochodzenia bretońskiego w repertuarze "Refów", w znakomitym przekładzie Janusza Sikorskiego. W interpretacji Zbyszka ma niewątpliwie charakter rozrywkowy. W oryginale był również śpiewany jako szanta.